Po przeprowadzce do Gdańska, jako dojrzały już człowiek, zaczął uczęszczać do Warsztatu Terapii Zajęciowej o profilu ceramicznym prowadzonego przez Fundację „Sprawni Inaczej”. Wybrał ten warsztat ze względu na chęć lepienia z gliny.

Wkrótce lepienie stało się pasją jego życia, a niejeden mistrz podziwiał talent Tadeusza, zazdroszcząc odwagi i swobody, z jaką tworzył swoje rzeźby. Lepiąc z gliny, jakby znikał w swoim świecie, do którego najczęściej zapraszał postacie i budowle, chociaż pojawiały się również takie tematy jak okręty, żaglowce, łodzie i zwierzęta.