Celem powstałego w 1991 roku Oddziału w Kościerzynie było objęcie opieką oraz wsparciem dzieci i młodzieży, która pozostawała najczęściej w domach pozbawiona opieki rehabilitacyjnej i terapeutycznej. Rodziny, często osamotnione i bezradne nie były w stanie bez pomocy innych pokierować procesem rehabilitacji swoich dzieci. Prekursorką działań
skierowanych do niepełnosprawnych osób z terenu gminy Kościerzyna była psycholog Wanda Gurowska (ur.1940, zm. w 2019). Pracę rozpoczętą przez Wandę Gurowską kontynuował w latach (2000 – 2015) jej syn, Michał Gurowski..

Początki były trudne i pracowite, dzięki środkom pozyskanym w prowadzonym przez Fundację sklepie, mieszczącym się w Rynku, mogli wyruszyć do pracy w terenie pierwsi rehabilitanci. Na zapleczu sklepu zorganizowano Punkt Informacji i Poradnictwa, było to bardzo ważne miejsce dla zainteresowanych pomocą rodziców. Z pomocą dla rozwijającego się oddziału terenowego przyszły samorządy. Gmina Liniewo udostępniła pomieszczenie do rehabilitacji w Domu Kultury, a Nowa Karczma użyczyła salę w Remizie Strażackiej. Do sali prowadziły zewnętrzne schody. W 1995 został zakupiony bus do przewozu osób niepełnosprawnych. Rehabilitanci naprzemiennie jeździli po osoby. Te które samodzielnie nie mogły wejść po schodach, wnosili do sali rehabilitacyjnej, wyposażonej dzięki funduszom przedakcesyjnych PHARE. Od 1993 r. w okresie letnim organizowano integracyjne turnusy rehabilitacyjne na terenie Ośrodka Szkolno – Wypoczynkowego w Garczynie k/Kościerzyny. Często była to jedyna okazja dla niepełnosprawnych dzieci i młodzieży do kontaktu z rówieśnikami. W 1995 roku powstał Instrumentalny Zespół Muzyczny „Wiolino”, zajęcia odbywały się pod kierunkiem instruktorów muzyki w Specjalnym Ośrodku Szkolno – Wychowawczym w Kościerzynie. Zespół występował wielokrotnie przed ważnymi gośćmi, a także podczas uroczystości. Zwieńczeniem dziesięcioletniej pracy było powołanie do życia w 2001 r. Środowiskowego Domu Samopomocy w Lubieszynie gmina Liniewo. Wszystkie opisane wcześniej działania i korzystające z nich osoby, przeniesione zostały do Środowiskowego Domu, który pozbawiony był barier architektonicznych i posiadał przestrzeń niezbędną do prowadzenia rehabilitacji i terapii zajęciowej.